Այս հուշակոթողը գոմաձորցի զինվորների սխրանքը և անմահությունը մարմնավորող մի վեհ կառույց է։ Այն կառուցվել է 1981-ին, գրանիտե սալերով ծածկված պատվանդանի վրա, վարդագույն տուֆե սրբատաշ քարով, հանգանակված միջոցներով։ Հեղինակ՝ «Հայպետնախագիծ» ինստիտուտի ճարտարապետ Մանիկ Մանվելյան, պատվիրատու՝ համագյուղացի, նույն ինստիտուտի գլխավոր ինժեներ, փոխտնօրեն Հովսեփ Հովսեփյան, քարագործ վարպետներ՝ Վարդան և Հարություն: Հուշարձանը ունի 18 մետր բարձրություն և իրենից ներկայացնում է դեմ դիմաց կանգնած երկու սյուն` հանդարտության, խոնարհման խորհուրդ արտահայտող տեսքով։ Լինելով կանգնած պատվանդանի վրա` իրենց արտահայտիչ ձևերով ու ներդաշնակ համաչափությամբ, սյուները խորհրդանշում են զոհվածների անմահությունը, իսկ սյուների դիմացի հատվածում` խաղաղությունը, կյանքի հավերժ գեղեցկությունը իմաստավորող` վարդերի միջից վեր է խոյանում եռաժանի հիշեցնող «Կենաց ծառը», որը պատրաստ է դիմանալու բոլոր արհավիրքներին:
Second World War Memorial of GomadzorThis memorial is a majestic structure embodying the heroism and immortality of the soldiers who were conscripted from the village to fight in World War II. It was built in 1981 atop a granite-tiled pedestal using finely carved pink tuff stone. The author of the design is architect Manik Manvelyan from the “Haypetnakhagits” Institute. The construction of the memorial was comissioned by his colleage, chief engineer and deputy director of the same institute, an esteemed member of the Gomadzor community, Hovsep Hovsepyan. The stonework was carried out by sculptors Vardan and Harutyun.The monument stands 18 meters tall and consists of two columns facing each other, symbolizing calmness and reverence. Thanks to their expressive forms and harmonious proportions, the columns represent the immortality of the fallen. From their frontal sides, the “Tree of Life” rises above, resembling a trident that symbolizes peace and the eternal beauty of life amidst roses, ready to withstand all adversities.
Памятник в память жертвам Второй мировой войны в Гомадзоре
Этот памятник олицетворяет храбрость и бессмертие солдат-участников Великой Отечественной войны. Он был построен в 1981 году, на покрытом гранитными плитами пьедестале, собранный из розового туфа. Автором является архитектор из института “Армгоспроект” (“Айпетнахагиц”) Маник Манвелян, заказчик - односельчанин и зам директора того же института - Овсеп Овсепян, и наконец каменщики - Вардан и Арутюн. 18-метровый памятник представляет из себя две, стоящих напротив, колонны, как символ умиротворения и почитания. Стоящие на пьедестале - выразительные и симметричные колонны символизируют бессмертие погибших, а на передней части, устремляющийся из гущи роз наверх и напоминающее трезубец, - Древо жизни, готовая противостоять всем невзгодам.